DISCRIMEN

DISCRIMEN

apud. Ovid. de Arte Amanid l. 3. v. 137.

Longa probat facies capitis discrimina puri.

Graece διάκρισις et διάκριμα, simplicissimus fuit ornatus capitis, capillis in duas partes per medium caput taeniis divisus. Hinc puri capitis addit, ut caput sic simpliciter discriminatum ab alio mulietum ornatu operosiore distingueret, qui etiam discrimen acus admittebat. Nempe, ut es Tertull. de Virgin. vel. discimus, mulieres omnes crines a fronte divisos gestabant (quo a Virginibus distinguebantur, quae cirratae erant) nec omnes tamen discrimen illud puri capitis affectabant. Sed et verba haec accipi possunt de capillo tantum pexo ac dentibus pectinis discriminato; πεκτὴν καὶ εντενιϚμεν´ην τρίχα Graeci dicunt: quae alium non admisit ornatum, praeter pectinis discriminationem, non calamistris intorta, non in cumulum nodata, non spiris convoluta, nec structuris aedificata, quae omnia comendi crinis genera longam faciem non decent. Sie terram discrimine pectitam vocat Columella in Horto, quae rastri dentibus, quasi pectine, polita ac discriminata est:

Verum ubi iam puro discrimine pectita tellus

Deposito squalore nitens sua semina poscit.

Certe ornatum huiusmodi capillorum, διάκρισιν κατεψημεν´ων τριχῶν vocat Pollux, indescribendo habitu personarum Comicarum, quibus τὰς πεπλεγμεν´ας καὶ οὐλωθεὶσας opponit. Sic tribus generibus διάκρισις crinium fiebat, vittâ, acu, pectine. Et quidem eadem acu capillum distinxisse et a fronte divisisse, moxqueve comptum ac distinctum per annulos et sertas crinium fixâ eâ et insertâ, ne dissiparetur rota compago, retinuisse comptiores videntur. Isidor. vero acum discriminalem a crinali distinguit. Qua de re vide Salmas. ad Solin. p. 759. et seqq. nec non supra passim: item infra in voce Promulsi.